Zdobywcy kosmosu
misja Ganimedes
Sonda Juno
7 czerwca 2021 roku należąca do NASA sonda kosmiczna Juno wykonała przelot obok Ganimedesa. Zdjęcia - jedno z kamery JunoCam orbitera Jowisza, a drugie z kamery Stellar Reference Unit - ukazują powierzchnię w niezwykłych szczegółach, w tym kratery, wyraźnie wyraźne ciemne i jasne tereny, a także długie cechy strukturalne, prawdopodobnie związane z uskokami tektonicznymi.
Ganimedes
Księżyc Jowisza Ganimedes jest największym księżycem w naszym Układzie Słonecznym i jedynym księżycem posiadającym własne pole magnetyczne. Pole magnetyczne powoduje zorze polarne, które są wstęgami świecącego, naelektryzowanego gazu w rejonach okrążających północny i południowy biegun Księżyca. Kiedy zmienia się pole magnetyczne Jowisza, zmieniają się również zorze polarne na Ganimedesie.
Ganimedes został odkryty przez Galileusza 7 stycznia 1610 r. Odkryty, wraz z trzema innymi księżycami Jowisza, był pierwszym odkrytym księżycem krążącym wokół planety innej niż Ziemia. Odkrycie czterech satelitów Galilejskich ostatecznie doprowadziły do zrozumienia, że planety w naszym Układzie Słonecznym orbitują wokół Słońca.
Galileusz pierwotnie nazwał księżyce Jowisza planetami Medyceuszy, na cześć swoich patronów, rodziny Medici. Odniósł się do poszczególnych księżyców numerycznie jako I, II, III i IV. Ten system nazewnictwa Galileusza był używany przez kilka stuleci.
Dopiero w połowie XIX wieku nazwy księżyców galilejskich, Io, Europa, Ganimedes i Callisto, zostały oficjalnie przyjęte, po tym, jak stało się jasne, że nazewnictwo księżyców według numerów byłoby bardzo trudne w związku z wciąż odkrywanymi nowymi satelitami tej planety.
Astronomowie korzystający z Hubble'a znaleźli dowody na cienką atmosferę tlenową na Ganimedesie w 1996 roku. Atmosfera jest zbyt cienka, aby podtrzymywać życie, jakie znamy.
redakcja@wydawnictwo-synapsa.pl 500 877 660
Wydawnictwo Synapsa Sp z o.o. | ul. Jonschera 3/20, 91-849 Łódź